Miłość czy przyjaźń?

Po dwóch latach małżeństwa, po wielu latach przyjaźni, dochodzę do wniosku, że przyjaźń jest cudowna, dodająca skrzydeł, ale miłość wcale nie jest gorsza. Z przyjaciółkami widzę się raz na jakiś czas, z mężem codziennie. Gdyby to zamienić nie wiem czy wytrzymałabym z którąś przyjaciółką pod jednym dachem tyle co z nim. Wspólne obowiązki, kompromisy, starcia.. Przyjaźń to piękne uczucie, pielęgnowane latami, ale o miłość też trzeba się starać, nie co jakiś czas, lecz codziennie. Miłość, wspólne zamieszkanie, stworzenie rodziny, to duże wyzwanie. Teraz w dobie rozwodów zaczynam doceniać, że aż dwa lata jestem mężatką, że oboje się staramy i wciąż się kochamy.

Miłość i przyjaźń są na równi ważne. Są to całkiem inne wartości. Jeśli się uzupełniają człowiek może być naprawdę szczęśliwy. Ale co z samotnikami? Jeśli wystarczy im książka, film, zwierzak, to nie należy się wtrącać. Łatwe to nie jest, bo czasami na siłę chcemy uszczęśliwić drugą osobę, ale jeśli ona wyznaje inne wartości, najlepiej czuje się sama ze sobą, to po co w to ingerować? Też bywają chwile, że potrzebuję samotności, chwili dla siebie, aby przeczytać w spokoju gazetę, książkę, coś ugotować czy wyjść na zakupy. Podobno świetnym miejscem, w którym można się zatrzymać, odpocząć i w końcu znaleźć odpowiedź na wiele nurtujących nas, życiowych spraw, jest Pustelnia Złotego Lasu, dawny klasztor Kamedułów w Rytwianach. Fajnie, że są takie miejsca, pustelnie, gdzie można usłyszeć samego siebie :)